Beste,
Hoe gaat het? Heb je fijne dagen gehad met het warme weer? Nog goede plannen voor deze zomer?
Ik dacht deze brief eens met vragen te beginnen om ons contact niet te snel te praktisch te maken. Vorige week hadden we namelijk een gesprek met Annemiek, de directeur van NewBees, een organisatie die nieuwkomers begeleidt in hun zoektocht op de arbeidsmarkt. Zij zijn een partner in ons nieuwe project Hoe ik talent voor het leven kreeg, waarin we voor en achter de schermen met heel veel nieuwkomers werken. Annemiek vertelde dat een van de verschillen is dat we hier, in Nederland, een content-cultuur hebben en deze mensen vaak uit een context-cultuur komen. Wij vinden wat we zeggen belangrijk, zij hoe het gezegd wordt.
Ondertussen ben ik ook bezig het boek van Rodaan Al Galidi te bewerken tot een script. In zijn boek observeert hij Nederland en vooral de Nederlanders. Bij elke observatie voel ik een beetje weerstand en hoor ik mezelf denken: “Nou, dit klopt niet helemaal.” In zijn boek schrijft hij bijvoorbeeld dat wij, Nederlanders, alles maar één keer willen zeggen en één keer willen horen. Zelfs grappen. Maar laatst was ik wat geïrriteerd omdat iemand niet in één keer begreep wat ik had gezegd en moest ik toegeven dat hij èn ook Annemiek gelijk hebben. Ik ben iemand die wat hij zegt het liefste maar één keer wil zeggen.
Het mooie van dit project is dat het mij, ons, heel bewust maakt van hoe we denken en de dingen doen. En dat gaat niet alleen maar over dat wij het zo anders doen. Laatst had ik een gesprek met een aantal nieuwkomers op een selectieavond in Utrecht. We hadden het over theater en ik probeerde heel voorzichtig en omslachtig uit te vinden hoe het in hun land met mannen en vrouwen in het theater ging. Ze zaten me wat meewarig aan te kijken, totdat een van hen besefte dat ik vroeg naar een beeld dat hier in de media bestaat. Hij vertelde dat zij allemaal in dezelfde kleedkamer hun kostuums aan deden, mannen, vrouwen, amateurs en professionals door elkaar. Geen enkel probleem.
De selectieavonden zijn bijzonder. We zoeken 175 nieuwkomers in totaal en we hebben al ruim 100 aanmeldingen. Na vijf avonden in vier verschillende steden krijgen we steeds beter een beeld van de impact die deze groep op het toneel kan hebben. Elke keer staat er zo’n diverse, gedreven verzameling van mensen die vaak een prachtige concentratie hebben. De verzameling mag nog wel een tikje meer divers. Nu hebben we veel mannen, veel jonge mensen en vooral veel Syriërs. Maar onze zoektocht gaat door en zometeen hebben we honderd mensen extra die mee kunnen zoeken. Als je nog mensen kent die mee willen doen: www.talentvoorhetleven.nl.
Zometeen is het vakantie. Daar kijk ik enorm naar uit na dit seizoen. Ik ga met een tent in Bretagne aan een riviertje staan en hopelijk veel vis en schelpdieren eten. Maar alvast vooruit kijken naar volgend seizoen is ook geen straf. Hoe ik talent voor het leven kreeg, JA en ook nog een reprise van Mollen op station Utrecht Centraal. Heb een goede zomer en tot daarna.
Hartelijk,
Floris