Al in november begonnen we met de repetities van een bijzonder project. Maar om bekende redenen, werden de repetities toen weer stilgelegd. ‘Een zorg voor later’ gaat over hoe we met zorg omgaan in Nederland en over het zorgen voor ouderen in onze samenleving. We werden geïnspireerd door het bekroonde boek ‘Yemma’ van Mohammed Benzakour, over hoe de zoon van een Marokkaanse moeder worstelt met de Nederlandse gezondheidszorg.
Heel even zaten we met de handen in het haar, toen bleek dat acteur en theatermaker Yahya, bekend van onder andere onder andere de films Het schnitzelparadijs, Zombibi en Dummie de Mummie, de repetities misschien niet zou halen. Yahya was op familiebezoek in Marokko, toen de Marokkaanse overheid besloot om alle rechtstreekse vluchten tussen Marokko en Nederland op te schorten, omdat de besmettingen in Nederland hoog bleven. Daar zat ie dan, in de warme Marokkaanse zon.
Na een intensieve zoektocht was het onze hoofdrolspeler toch gelukt om een alternatieve vlucht te vinden. Maar dan moest hij wel via Frankrijk reizen. “De moed zakte bijna in mijn schoenen. Heel even dacht ik er zelfs over na om de jetski van mijn neefje te lenen om de oversteek te wagen. Of om met de bootvluchtelingen mee de Middellandse zee over te varen.” En zo belandde Yahya, van de Marokkaanse zon, in een nagenoeg leeg Theater Zuidplein. “We hadden het hele theater voor onszelf. Wat best vreemd was. Maar ik was wel erg blij om weer aan de slag te gaan met Floris. Daarnaast; ik ben zo lang weggebleven dat ik echt weer even moest omschakelen naar Nederlands praten. En dat is wel zo handig tijdens een repetitie!”
Ook Floris was blij om weer te repeteren. Om weer te doen wat je het liefste doet; theater maken. “Het was dubbel. Aan de ene kant was het heel fijn om weer bezig te zijn. En tegelijkertijd was het weer wennen. Je bent zó niet meer bezig, dat je bijna gaat twijfelen over of je het nog kunt. Het gemis was groot.”
Dat gemis was overigens ook bij de medewerkers van Theater Zuidplein merkbaar. Dat bleek vooral toen alle technici van het theater de repetitie nauwlettend volgden, in de hoop dat ze ook weer wat konden en mochten doen. “Mag ik alsjeblieft ook een stekker? Aah, toe?”
