Ik moest deze brief beginnen met iets lichts, want ik ben een beetje murw van het gesprek over corona. Ik merk dat ik me daarom soms terugtrek in de kleinste cirkel, mijn gezin. Daar heeft corona nauwelijks invloed. We kunnen elke dag ontbijten samen en met z’n drieën door de herfstbladeren lopen. Of weer post voor de oma’s maken. Korte termijn dingen. Hier en nu. Daar geniet ik enorm van. Ik hoop van harte dat jij ook zo’n plek hebt.
Op onze projecten heeft corona helaas wel veel invloed. Ik zat mijn vorige brieven aan jou terug te lezen en zag dat ik bepaalde delen zo kan kopiëren, zonder dat ze aan actualiteitswaarde inboeten. Misschien maakt dat deze tijd zo lastig. We willen graag vooruit, maar we komen elke keer weer op een punt van stilstand. En dat vraagt iets ingewikkelds van ons.
Zo hebben Nasrdin en ik weken gerepeteerd aan onze nieuwe voorstelling ADEM. Eind september gingen we spelen en we hebben sindsdien welgeteld drie avonden in het theater gestaan. Voordat we zelf goed en wel weten wat we hebben gemaakt staan we alweer stil en denken we na over creatieve mogelijkheden om de voorstelling toch vaker te kunnen spelen en meer mensen te bereiken. Maar het is lastig om over iets dat nog zo nieuw is, gelijk na te gaan denken hoe je het nu weer anders kan doen.
Tegelijkertijd merken we ook dat iets meer in ‘hier en nu’ denken een sleutel is om dingen te maken die we anders misschien niet snel hadden gemaakt. Waar onze grotere projecten steeds niet doorgaan of onzeker worden, ontstaat ook ruimte voor kleinere, meer ad hoc projecten. Zo hebben we in september een ‘echte’ krant gemaakt als verdieping op het thema van de voorstelling ADEM. (waarvan er nu wel vijfduizend exemplaren liggen bij Jeroen, onze technicus, thuis…). Afgelopen zomer maakten we Theater van het Weerzien in de Afrikaanderwijk op Rotterdam-Zuid. Drie acteurs speelden monologen over ‘weerzien’ bij mensen op de stoep. En nu zijn we bezig met ‘In Afri.’ De komende maanden gaan we met mensen die in de Afrikaanderwijk wonen en/of werken wandelen langs plekken die voor hen staan voor de verandering in de wijk. Die gesprekken nemen we op en daar maken we een serie artikelen en uiteindelijk een audiotour van (binnenkort verschijnt het eerste artikel). Allemaal ‘coronaproof’ projecten en ook uitdagend omdat het soms andere vakgebieden zijn dan theatermaken.
Laatst hoorde ik iemand zeggen dat het misschien wel tot de Kerst van volgend jaar gaat duren voordat we weer terug kunnen gaan naar hoe het was. Ik realiseerde me toen dat we hier wezenlijk door gaan veranderen. Omdat de schade aan de sector enorm is, maar ook omdat we allemaal ‘gedwongen’ andere dingen gaan doen en daar misschien iets in vinden dat we ook in een virusvrije tijd meenemen. En dat een verrijking is. Dat hoop ik dan maar.
Voor nu sterkte voor de komende weken. Verder kunnen we toch niet kijken.
Hartelijk,
Floris
P.S. Ik eindig altijd met een vraag. We zijn op zoek naar een nieuwe (senior) marketing medewerker. Nurah gaat ons helaas verlaten omdat er een andere mooie uitdaging op haar pad is gekomen. Zij gaat half november weg en we willen zo snel mogelijk weer doorbouwen met iemand anders. Het is een functie voor drie tot drie en een halve dag per week. Het liefst vinden we iemand die ook Rotterdam goed kent. Mocht je mensen weten of zelf interesse hebben, dan horen we het graag via info@watwedoen.nl.
