Sinds augustus houdt WAT WE DOEN kantoor in Verzamelgebouw ’t Klooster aan het Afrikaanderplein in Rotterdam. Wij wilden ons voorstellen aan de wijk en aan de stad en organiseerden daarom de eerste editie van ‘Dit is WAT WE DOEN in de stad; een serie avonden over actuele thema’s in en voor Rotterdam. Wij staan immers midden in de maatschappij en willen zoveel mogelijk maatschappelijke onderwerpen bespreekbaar maken. Deze eerste avond organiseerden we in samenwerking met Controle Alt Delete, waarbij we de documentaire ‘Verdacht’ van Nan Rosens vertoonden.
Een goed gevulde zaal, met wijkbewoners, jongeren, volwassenen en andere geïnteresseerden, keek ademloos naar de indrukwekkende documentaire en reageerde na afloop soms zichtbaar emotioneel. Die emotie kwam ook hier en daar terug in het nagesprek met de hoofdpersonen uit de film, jongeren en politie. Onder leiding van Dionne Abdoelhafiezkhan, van Controle Alt Delete, werd het onderwerp etnisch profileren door de politie uitgebreid behandeld, waarbij ook persoonlijke ervaringen werden gedeeld.
We zouden geen theaterorganisatie zijn als de avond niet op een theatrale wijze werd afgesloten. Uit het niets stond ‘agent Sam’ op en wilde graag ook zijn zegje doen (agent Sam werd gespeeld door Boyd Demmenie Grund, die ook in een van onze theaterproducties speelt). Agent Sam had ook een boodschap:
“….Kan ik sorry zeggen voor mijn vooroordelen?
Die heb ik niet gemaakt.
Die heb ik gekregen.
Ik ben ook maar een kind van deze tijd.
Wij zijn kinderen van onze tijd,
en onze tijd is politiek.
Al jouw, onze, jullie
dagzaken, nachtzaken
zijn politieke zaken.
Of je nu wilt of niet,
je genen hebben een politiek verleden,
je huid een politiek kleurnuance,
je ogen een politieke gezichtshoek.
Wat je zegt wekt respons,
waarover je zwijgt spreekt voor zich –
en is zus of zo ook politiek.
Zelfs zwervend door de bossen
zet je politieke stappen
op een politieke grond.
Apolitieke gedichten zijn ook politiek,
en boven ons schijnt de maan,
niet meer onze maan, maar punt van discussie.
Zijn of niet zijn, dat is de kwestie.
Wat voor kwestie, antwoord, mijn beste!
Een politieke kwestie.
Je hoeft niet eens een menselijk wezen te zijn
om politiek gezien iets te betekenen.
Het is genoeg als je aardolie bent,
veevoer, een afvalproduct.
Of anders een onderhandelingstafel met een vorm
waarover maanden is getwist:
aan wat voor een te onderhandelen over leven en dood,
een ronde of een vierkante.
Intussen kwamen mensen om,
stierven dieren,
brandden huizen af,
en verwilderden velden,
als in lang vervlogen tijden
met minder politiek.
En trouwens, mocht ik een vooroordeel bevestigd hebben, ik mag dat wel.
Ik ben acteur.
Fijne avond.”
