|
Dit jaar heb ik wel een fijne variatie gevonden op dit patroon. Ik ben namelijk deze week het script van Denkend aan Holland aan het lezen met acteur George Tobal. Dat maakt dat ik een groot deel van de dag bezig ben met schrijven en het verder ontwikkelen van de tekst, wat ik heel leuk vind. En dat maakt dus ook dat ik alle ‘wegwerkklussen’ vrij effectief in de uren eromheen doe. Ik ga dit onthouden, want ik ga op deze manier met een fijn gevoel de vakantie in.
Ik ben blij met de kant die Denkend aan Holland op gaat. Het wordt een verhaal over een man die met een verblijfsvergunning het AZC uit stapt en probeert zijn plek in de Nederlandse samenleving te vinden. Op dit moment lees ik regelmatig een scène voor als ik een gesprek met iemand over de voorstelling heb. Vaak vertelt dat meer dan twintig volzinnen over wat het moet gaan worden. Jammer genoeg kan dat niet in deze brief, maar ik doe er toch een klein stukje tekst in. Gewoon om een indruk te geven. Dit fragment komt uit een scène aan het begin, waarin de hoofdpersoon, op weg van het AZC naar zijn nieuwe huis, net een lift van een vrouw heeft gekregen:
Ik heb een huis gekregen, zeg ik snel.
Of eigenlijk: (met accent) ik heb huis.
Zij verstaat: guis, gruis, of misschien kruis.
Geen idee, maar het wordt nog stiller.
Ik haal de brief uit mijn tas.
Die wapper ik onhandig heen en weer.
Nee, huis, zeg ik drie keer achter elkaar.
Elke keer spreek ik het net anders uit en iets harder.
Ze kijkt me niet aan.
Concentreert zich keihard op de weg.
Nee, huis.
Dit is adres.
Ah!, zegt zij.
Een huis!
Soms weet ik gewoon niet welk woord het gesprek van de handrem haalt.
‘Adres’ dus nu.
Foto: Mark Engelen
Kom vooral kijken na de zomer, dan kan je de hele tekst horen. We spelen vanaf 7 oktober. Alle data vind je hier. En mocht je toch data aan het checken zijn, kijk ook even naar 18 en 19 november. Dan komen we met Angry Young Men terug naar Rotterdam en spelen in Theater Zuidplein. Meer info vind je hier.
We gingen deze week met iedereen van WAT WE DOEN naar Fenix, het nieuwe migratiemuseum (en lekker eten). Ons museumbezoek is dubbel thematisch. Natuurlijk past het bij Denkend aan Holland, maar het past ook bij het afscheid van Špela. Jarenlang verstuurde zij deze nieuwsbrieven en deed zij de marketing en communicatie. Nu remigreert ze naar Slovenië. Heel jammer dat ze gaat en we hopen dat ze nog veel zal denken aan Holland. Ze laat grote schoenen achter om te vullen.
Ik wens je heel goede zomerweken, met of zonder werk, met of zonder patroon. Maar in ieder geval met plezier en fijne mensen.
Hartelijk,
Floris
|
