Amoorah en Paul hebben elkaar voor het eerst ontmoet in 2011 tijdens het Blogbal; een soort boekenbal voor bloggers. Die avond hebben ze braaf handjes geschud. Maar in de maanden erna raakten ze steeds meer aan de praat met elkaar en het moment dat de vonk oversprong was op 4 juni. Ze spraken die dag af om samen sushi te eten. Vanaf dat moment zijn ze onafscheidelijk. Ook al wonen ze niet samen, ze hebben wel een leven samen.
Paul: “Amoorah vertelde het haar ouders pas een jaar later. Een vaste relatie met een niet-islamitische man, dat was lastig. Haar ouders wilden dan ook de eerste zes jaar niets weten van onze relatie. Een moslima moet een moslim trouwen, verder geen discussie. Maar ze heeft volgehouden. Door pogingen bruggen te slaan probeerde ze zowel haar ouders als mij via haar te laten communiceren. Iets simpels als de groeten overbrengen: “Paul, je krijgt de groeten van mijn ouders.” “Mam, pap, Paul doet jullie de hartelijke groeten.” Al was dit in werkelijkheid iets wat ze verzon, immers; haar ouders wilden toen nog niets van me weten en daardoor voelde ik me niet welkom. Maar die verzonnen groeten verzachtten de situatie en maakten dat door die verzonnen groeten, verzonnen cadeaus, verzonnen lekkernij er toch verbinding bleef. Het heeft lang geduurd – te lang als je het mij vraagt – maar uiteindelijk hebben haar ouders geaccepteerd dat we bij elkaar horen.”
Het vergde veel geduld en liefde om de ouders van Amoorah te overtuigen van de liefde tussen de twee. Uiteindelijk hebben haar ouders het idee dat Paul zich moet bekeren, losgelaten. Ze zagen hoe gelukkig hij haar maakte en hebben ruim de tijd gehad om te wennen aan het idee.
Amoorah: “Het is natuurlijk veel complexer en lastiger geweest dan wat we nu vertellen, maar dit is om een beeld te schetsen. De ouders van Paul hebben me vanaf het eerste moment geaccepteerd. We zijn behoorlijk flexibel en lief naar elkaar. Door in gesprek met elkaar te blijven, begrijpen we elkaar. En natuurlijk heb je weleens man-vrouw-dingetjes zoals in de boekjes van John Gray (Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus), of hebben we een humeur of bui. Dan kunnen we twee dingen doen: óf je geeft liefde óf je laat elkaar even met rust.”
Paul: “Mars en Venus? Ach, getsie. Het belangrijkste is volgens mij eerlijk blijven. En mildheid.”
Natuurlijk zijn er ook verschillen in de relatie tussen Amoorah en Paul. “Amoorah: “Ik ben moslima en hij niet. Ik heb Marokkaanse roots en hij niet. Ik ben een vrouw en hij niet. We accepteren deze verschillen en gaan er relaxed mee om. We oordelen niet en laten elkaar vrij.”
Paul: “En we wonen nog steeds waar we eerder ook al wonen; we hebben een soort deeltijdlevens. Een deel wonen we samen in Rotterdam; een ander deel woont zij in Lelystad bij haar kinderen. Daardoor hebben we ook echt eigen levens en raken we niet vergroeid in een soort symbiose.”
Paul en Amoorah zien eigenlijk alleen maar voordelen van hun relatie. Eigenlijk alles. Al hun verschillen maken dat ze sterker staan samen. Hun karakters, zachtmoedig en liefdevol, maken dat ze geduld en begrip kunnen opbrengen voor elkaar. Daarnaast hebben ze enorm veel respect voor elkaar en laten elkaar vrij. “Je kunt elkaar niet vrij laten als je elkaar niet vertrouwt. En je kunt elkaar pas vertrouwen als je eerlijk bent en blijft.”
Wat hun geheim is?
Amoorah: “Heb geduld, wees lief en praat met elkaar. Heb geduld, wees lief en geef elkaar steun. Heb geduld, wees lief en laat elkaar vrij. Maar heb vooral geduld.”
Paul: “Geduld en eerlijkheid. Ik zeg het je.”
