Door de corona-maatregelen van de afgelopen maanden, hebben veel mensen elkaar een lange tijd niet gezien. De dagen waren lang en leken op elkaar. Andere mensen ontmoeten zat er even niet in. Ondertussen zijn de maatregelen versoepeld en ‘mogen’ we meer. Maar er zijn een hoop mensen die nog steeds een tikkeltje angstig zijn om de hort op te gaan of om bij elkaar over de vloer te komen.
Daarom maken we de komende weken ’theater van het weerzien’. Dit is een serie korte voorstellingen van 7 minuten, die we bij mensen in de Afrikaanderwijk bij de voordeur, onder het raam, in de voortuin of op een gezamenlijke binnenplaats spelen.
We doen dit ook omdat we het belangrijk vinden dat cultuur in deze tijden van onzekerheid en zorgen, niet mag verdwijnen uit de belevingswereld en dat het juist nu mensen even uit die dagelijkse sleur kan halen. En als het niet in een schouwburg kan, betekent dat niet dat het ergens anders ook onmogelijk is. Iets met een berg en Mohammed. Juist door naar de mensen toe te gaan, aan te bellen en letterlijk op hun stoep te spelen -uiteraard op anderhalve meter afstand- is ‘theater van het weerzien’ een kleine, doch intieme ervaring die de kracht van theater kan laten zien.
Hoe het in z’n werk gaat? Nou, eigenlijk is het geen rocket science. We bellen aan en vragen of de bewoner tijd voor -en zin heeft in een korte voorstelling. Als dat geval wordt de muziek aangezet en begint de acteur te spelen. In de voorstelling zit naast het verhaal, ook een lied of een gedicht. Het feit dat iemand speciaal voor jou staat te zingen of een gedicht voordraagt maakt het extra bijzonder en intiem. Het zijn overigens niet alleen verhalen over deze tijd van corona en lock-down. Ze zijn van alle tijden en gaan over het elkaar weer zien na een lange tijd.
En dat het allemaal persoonlijke verhalen van onszelf zijn, maakt het ook wel een beetje bijzonder. Maar het leukste is misschien toch het gesprek met de bewoners, waarvan sommigen zelf hun verhaal vertellen. Eerst zijn mensen een beetje voorzichtig en weten niet wat ze te wachten staat. Maar gedurende de voorstelling, zie je dat men toch helemaal in het verhaal zit en zie je dat het ze raakt.
Na afloop van de voorstelling laten we een kaartje achter met een korte uitleg over het project en stellen we de vraag: “Wanneer heb jij iemand na een lange tijd weer gezien?” Want we blijven vooral benieuwd naar de verhalen van mensen die we tegenkomen. Verhalen die gaan over de wereld om ons heen. Want dat is wat we doen. Zonder een voet tussen de deur.
