Foto: Sanne Donders
Tijdens de Angry Young Men tournee hebben we elke week mooie voorstellingen gehad met bijzondere gesprekken die weer leiden tot nieuwe plannen en ideeën. Zo speelden we laatst voor het RIEC Amsterdam-Amstelland met achteraf een nagesprek met de hoofdofficier van justitie, een bijzondere jongerenwerker uit Amsterdam-Zuid Oost en de directeur van een organisatie die vrijwilligersinitiatieven ondersteunt. Wat me raakte was hoe betrokken zij en de mensen in het publiek waren. En dat het antwoord op de vraag hoe we jongeren die het contact met de samenleving kwijt zijn geraakt kunnen helpen vaak was: leer hen kennen. Ik was trots dat onze voorstelling zo’n gesprek kon aanzwengelen. Het was zo’n moment dat ik de impact van theater kon zien. Het publiek meenemen in de levens van mensen die ze normaal niet tegenkomen.
Foto: WAT WE DOEN
“De reflectie op het systeem vind ik heel sterk. In een voorstelling komt dat zo veel harder binnen dan als je er alleen een lezing over houdt.” – Job van Beekhoven van RIEC voor Het Parool
Om de voorstelling heen gebeuren ook mooie dingen. De jongeren uit het jongerenprogramma reizen mee naar alle steden om hun solo’s te spelen en krijgen bijzondere reacties. De mediagroep maakt elke paar weken een nieuwe aflevering van de podcast online. En Adam uit de mediagroep, doet het geweldig bij zijn stage bij Open Rotterdam.
Deze week hebben we de laatste voorstellingen van Angry Young Men gespeeld. Vanavond spelen we de dernière voor een uitverkocht Theater Zuidplein.
Foto: WAT WE DOEN
Angry Young Men is het eerste project van drie over jongeren en de stad. Terwijl de tournee nog loopt zijn wij alvast So Far So Good aan het voorbereiden voor komend voorjaar samen met Theater Rotterdam. Het wordt een voorstelling met acteurs én dansers. En in het dansensemble doen ook weer jongeren mee. Hopelijk gaat een aantal van de jongeren van Angry Young Men mee naar het volgende project. In So Far (zo noemen we het project voor intimi) zit je als het ware in een winkel terwijl de schemering valt en het buiten op straat onrustig wordt. Terwijl binnen allerlei personages met elkaar praten over wat er buiten nu precies aan de hand is, dansen de dansers een choreografie die je steeds laat afvragen: is het een demonstratie, is het kattenkwaad, een rel, een gevecht of een stille tocht?
Oh ja en deze winter gaan we voor de NPO nog onze solo Yemma (naar het boek van Mohammed Benzakour) opnemen. Het is spannend om daar een goed plan voor te maken samen met filmregisseur Julius Ponten. Hoe kunnen we de kracht van de voorstelling vertalen naar een theatrale verfilming? Hiervoor zoeken we trouwens nog een grote studio (black box, 12×15 meter), dus mocht je tips hebben, graag.
Ik hoop dat jouw herfst ook zo’n goede start kent. Dat je met positieve energie de dingen op elkaar stapelt in deze korter wordende dagen. En mocht je het geheim hebben hoe je dat vasthoudt dan houd ik me aanbevolen.
Hartelijk,
Floris
