Foto: Wannes Cré
Ik moet eraan denken omdat ik na elke première het zo lekker vind dat ik even niets hoef te maken. Nu ook weer na de première van Mensen zoals jij. Ik genoot van allerlei andere dingen doen. Een plannetje voor dit maken, een gesprek met die voeren, beetje achterstallig emailonderhoud et cetera. Heerlijk die vrijheid, dit zou ik altijd kunnen doen! Maar nu, twee maanden later denk ik: een beetje repeteren zou ik wel weer leuk vinden, want de hele dag achter die computer of praten is ook maar wat het is… Nooit meer repeteren, of nooit meer voorbereiden? Ik weet het niet.
Gelukkig zit er steeds meer een soort mengvorm in het werk met WAT WE DOEN. Het ‘grote’ maken, zoals van Mensen zoals jij, is er op dit moment niet. De voorstelling is af en goed op tournee. Uit elke stad krijgen we gelukkig heel mooie en persoonlijke reacties. Zoals dit kaartje dat Simon in zijn handen gedrukt kreeg van een bezoeker in A’dam.
Als je nog wil komen kijken, dat kan in Den Bosch, Deventer, Utrecht en Rotterdam. Ik zou het bijzonder vinden, want de voorstelling is me veel waard.
Foto: Simon Heijmans
Maar ondanks dat dat ‘grote’ maken er niet is, hebben we steeds kleinere projecten waarin we ook dingen moeten vormgeven. En die bevredigen zeker een deel van de behoefte om te maken. Ten eerste de podcast Tussen Kunst en Misdaad, die we maken samen met RIEC Amstelland, Julius Ponten en Sheralynn Adriaansz. Aflevering 5 komt volgende week uit! Ik vind het een ongelooflijk interessant gesprek met twee aan elkaar gewaagde gasten, namelijk documentairemaakster Nirit Peled en Jan Dirk de Jong, lector Aanpak Jeugdcriminaliteit Hogeschool Leiden. Zij praten over de documentaire Moeders van Nirit (heel erg de moeite waard om te zien) en vooral over het gebruik van algoritmes om jongeren die in de zware criminaliteit terecht zouden kunnen komen, op te sporen. En vorige week zat ik met burgemeester Femke Halsema aan tafel voor aflevering 6, wat ik een bijzondere ervaring vond. Wij hadden het over Angry Young Men en de waarde van kunst voor de samenleving. Ik ga zeker een seintje geven als die aflevering online komt.
Sowieso blijft Angry Young Men een bron van kleinere projecten. Met YOPE en onderzoeksplatform SCIN maken we plannen om rondom de voorstelling een workshopprogramma voor in de jeugdgevangenissen te ontwikkelen. Heel bijzonder om aan te sleutelen met deze verschillende partijen. In mei geven we, ook samen met SCIN, een workshop op de Dag van de Forensische Zorg. En we sluiten met een deel van voorstelling het grote congres Georganiseerde Ondermijnende Criminaliteit af. Het is tof om te zien wat die voorstelling blijft doen op allerlei plekken.
Als we het spel spelen probeert onze oudste altijd de optie ‘én én’ erin te fietsen. Die houden we lachend af, omdat de lol is dat je moet kiezen. In deze nieuwsbrief smokkel ik die optie er natuurlijk zelf ook in. Maar als je me het mes op de keel zet dan kies ik toch… Daar hebben we het over als we elkaar spreken.
Hartelijk,
Floris
Foto: Sanne Donders
